Hinn mikli morgundagur II

Af 12 miðum eru 7 búnir, það strandar allt á að fara í gegnum emailin.

Þá er stóra spurningin, þarf ég að vera á öllum þessum póstlistum? Á ég eftir að ná að lesa þetta? Á ég eftir að nýta mér þetta?

Matarblogg sem dæmi, ég safna uppskriftum sem ég nota aldrei. Þá er málið annaðhvort að nýta þetta eða hætta að safna. Ég á nokkuð mörg gömul gestgjafablöð sem geyma tonn af girmilegum uppskriftum sem ég tel mér alltaf trú um að einn daginn muni ég nota. Síðan eru liðin nokkuð mörg ár. 

Dralshreinsun snýst einmitt um þetta - halda og nota eða henda/gefa. 

Af hverju er svona erfitt að losa sig við drasl? Dóttir mín heldur fast í matardiska af því að henni finnst þeir flottari en þeir sem hentar betur að nota. Hví? 

Geymslan er eftir: gömul boxdýna, trilljón gamlir bangsar, slatti af snúrum, gamlar myndir sem munu ekki fara aftur upp á vegg, enn meira af snúrum - þetta eru gull sem aðrir verða að fá að njóta. 

Ég er einnig búinn að vera í draslhreinsun í fæðunni, þ.e.a.s. ég er búin að vera að hreinsa drasl upp í mig. Afleiðingin er sú að ég ligg fyrir á kvöldin af kvölum. Nú er bara að koma sér aftur á beinu brautina, 2ja daga verkjakast dugir vonandi til. 

Bæjæbæbæbæbæ

Hin mikli morgundagur

Morgundagurinn er dagurinn sem allt á að gerast. Eða jafnvel mánudagur í næstu viku (sagt á mánudegi), eða fyrsti næsta mánaðar - eða áramót.

Smáverkefni hlaðast upp af því að ég ætla að gera þau á morgun. Ég safna linkum af vefsíðum af því að ég ætla að skoða þá morgun, ég safna bókum og ætla að skoða þær á morgun, ég drasla til í skápum af því að ég ætla að laga til á morgun, ég hendi dót í geymslu og ætla að taka þar til á morgun og svo framvegis. 

Ég keypti mér fyrir nokkrum árum bók sem nefnist "Á morgun segir sá lati" eftir Ritu Emmet. Ég las bókina á einum degi, henti upp lista af verkefnum og kláraði megnið af þeim. Nokkrum árum seinna las ég bókin aftur og sá að ég hafði lagast heil ósköp, ég var ekki sami trassinn en trassi samt. 

Nú er ég að lesa aðra bók eftir hana, "burt með draslið". Nú er ég í logandi stuði að fara að taka til heima hjá mér og losa mig við (ó)þarfa drasl (dót). 

Verkefnalistar eru leiðinlegir, þú horfir eftir listanum og sérð allt sem þú átt eftir. Þess vegna bregð ég á það ráð þegar ég á mikið af ókláruðum verkefnum að skrifa á litla miða, brjóta þá saman og draga. 

Ég dreg einn miða, klára það verkefni og er svo spennt að sjá hvað kemur næst upp úr hattinum.

Bæjæbæbæbæbæ

Aftur á beinu brautina

Eða eins beina og hún getur orðið. Ég gat það ekki fyrr en í dag af því að mamma var að baka kleinur. Ég get ekki sagt nei við mömmu!

Ef við ýmindum okkur að meltingarfærin séu uppfull af óværu og að það sé helsta orsök allra minna vandræða þá er ég næsta viss að þær líti út eins og á myndinni eftir allt gotteríið.

Meltingarsérfræðingur vildi meina að ég þjáðist af iðraólgu en næringarráðgjafi sagði að það væri bara greining sem læknar klíndu á þegar þeir vissu ekki hvað væri að og þeir hefðu ekki tíma til að gramsa eftir orsök. 

Heilsugúrúar vilja meina að þetta sé allt skemmdir á meltingarvegi og ofvöxtur baktería sem spúa eitri út í líkamann sem valdi þessum einkennum í taugakerfinu. 

Ég spyr; ef ég fer ekki nákvæmlega eftir X matarræði, mun ég þá ekki lagast? Ég hef t.d. ekki kost á lífrænt ræktuðum matvælum, reglulegum ferðum í heilsuhúsið eða dýrum þeytingum. 

Ég tók út sætar kartöflur vegna þess að í annarri hvorri leiðandi skruddunni var mælt með að þær yrðu teknar út. Ég ákvað samt nú að henda þeim inn aftur eingöngu vegna þess að þær eru assgoti góðar.

En ef svo er að hin eina rétta leið að skjótum árangri (þ.e.a.s. á 6 mánuðum) sé að fylgja formföstu matarræði X þá hugsa ég að mig langi frekar að skjóta á ár. 

Mig langar að svindla og borða kolvetni af og til, vonandi eftir eitt ár verð ég hætt að drulla. 

Bæjæbæbæbæbæ

 

Fullkomið egg

Soðin eggjarauða veldur því að kokið á mér umhverfist og gerir heiðarlega tilraun til að komast út með það miklum látum að maginn ætlar með. 

Að því sögðu er skiljanlegt að ég hafi ekki lagt í að slafra hráa eggjarauðu, enda ólystug með öllu.

Í bókinni "melt og geð" er talað um að egg séu góður og hollur matur og að líkaminn melti betur hráa eggjarauðu, en ekki eggjahvítu (ég nennti ekki að leita að rannsókn sem styður það). 

Af því að ég er svo hlýðin og góð kerling þá ákvað ég að láta af aumingjaskapnum, linsjóða egg og éta blessaða eggjarauðuna og það hráa. Ég var að sjálfsögðu tilbúin með eldhúspappír til að þerra tárin sem brytust fram meðan ég væri að venjast að eta eggjarauðu. 

Engin voru tárin samt og ég náði að halda kokinu nokkuð stöðugu fyrst um sinn. 

Þau undur og stórmerki gerðust svo að ég hóf að elska linsoðnu eggin mín og ég stend mig að því að hoppa og klappa af spenningi meðan ég bíð eftir að eggin soðni. 

Upp frá því hóf ég að finna út hvernig ég gæti soðið hið fullkomna linsoðna egg. Egg þar sem rauðan er alveg hrá en hvítan alveg soðin.

Næringarfræðikennarinn minn sagði eitt sinn að til að fá prótein til að hlaupa þá ætti að setja mat í heitt vatn, t.d. fisk og kartöflur, þá héldust næringarefnin betur inni. 

Hví ekki að gera þetta við eggið? Hleypa suðu upp á vatni, skella eggjum út í og leyfa þeim að sjóða í *5:45 mínútur - afraksturinn? Hið fullkomna egg. 

Bæjæbæbæbæbæ 

*Breytt, var 5 mín

Vegurinn

Leiðin markmiði er ekki bein, það þarf að ganga veg fullan af hindrunum. Ef maður hugsar með sér "hér er markmið, ég geng beint að því" er næsta víst að maður detti ofan í holuna á veginum og sitji þar bara. Leiðin að markmiði er líkari þessum vegi hérna - og gengið er upp í móti ekki niður á við. 

Að því sögðu, ég fékk mér samloku í grilli og muffins. Og smá nammi. Eitt af uppáhaldsnamminu mínu er bounty, í vinnuni í gær var nammidós sem búið var að klára allt úr - nema eitt lítið bounty sem beið eftir mér á borðinu. 

Ég trúi ekki á guð en ég þorði ekki öðru en að hlýða og borða þetta blessaða nammi. 

Afleiðingarnar að sjálfsögðu hafa verið kláði, slímhúðarþurrkur og vond kúkafýla. Kúka- og prumpufýla á almennt ekki að vera svo vond, það merkir oft að það sé eitthvað ekki í lagi. 

En þá er næsta skref bara að ég snýti mér og sný mér aftur að markmiði mínu, gera eins vel og ég get vitandi það að ég á eftir að hvíla mig á leiðinni upp. 

Ég var að hugsa um fyrst að ég er byrjuð að svindla hvort ég ætti ekki að fá mér eitt pipp? Pipp er svo gott. 

Bæjæbæbæbæbæ

Cheetah

Ef það væri svo gott að ég væri núna sterk og spræk sem blettatígur þá væri það afar ljúft.

En nei, ég er bara uppfull af nachos, ostasósu, snickers, hálfum lítra af rauðum kristal, hrökkbrauði með hnetusmjöri og sultu (x3), þurrkaðri aprikósu, nokkuð mörgum þurrkuðum bláberjum, tveimur brasilíuhnetum, nokkrum möndlum og linsoðnu eggi - ásamt slatta af kláða - og mig langar í eitthvað meira að maula. 

Mig langar eiginlega mest í hafragraut með bláberjum og rjóma. 

Eða annað egg. 

Ég er svo sem ekkert ægilega súr yfir þessu blessaða svindli, ég fer bara ekkert aftur í bíó næsta hálfa árið eða svo.

Bæjæbæbæbæbæ

Paelo

Er það málið, paelo? Bara kjét, grænt, hnetur, möndlur og dass af ávöxtum. Engann sykur, nema kannski hunang, enga sterkju (baunir og kartöflur (líka sætar)), engar mjólkurafurðir og hvorki mjöl né grjón.

Ég hef að vísu séð nokkrar útfærslur - sumir hafa smjör inni, aðrir sætar kartöflur og enn aðrir mikið af ávöxtum.

 Væri þetta ekki sneddí ef maður mætti borða hafragaut alla daga og snickers einu sinni í viku? Mig langar í snicers!

Bæjæbæbæbæbæ

Kálvefja með mangósósu

Í mango chutney er 46% sykur. Er matur almennt virkilega svo vondur að það þurfi að byggja hann á sykri? Í alvöru, hvað er að?

Ég bjó til mitt eigið mangó chutney og það var frekar spes að finna ýmis brögð, það var ekki bara sætt bragð eins og venja er orðið af matnum okkar. 

Ég var með 2 lúkur af frosnu mangói sem ég leyfði að þiðna aðeins. Þessu henti ég í matvinnsluvél ásamt tveim hvítlauksrifjum, hálf chillialdini og u.þ.b. matskeið af hlynsýrópi. Síðan hrærði ég við þetta tveim góðum matskeiðum af grískrí jógúrt og úr varð fínasta sósa. 

Ég var með savoy kál, sem er frekar spes í svona vefju. Ég fann ekkert gott salat annað en jöklasalat og mig langaði ekki í jöklasalat. Ég þarf að leita betur að góðu salati til að nota í svona. 

Tómatar, agúrka og paprika vel skorið var hent ofan í ásamt steiktum kjúklingabringubitum.

Hrísgrjónin gleymdust, þau verða með næst.

Bæjæbæbæbæbæ 

 

Fjárans þyngdarmissir

Ég leita eftir og les mikið af heilsutengdnum greinum. Ég gramsa og gramsa á netinu í leit að skemmtilegum æfingum sem geta hjálpað mér í að bæta þol, auka styrk, bæta jafnvægi, samhæfingu og byggja góða heilsu.

Einnig leita ég eftir og les mikið um heilsusamlega næringu. 

Jafnframt að vera skemmt yfir efninu verð ég oft ansi súr, áheyrslan er 99% á þyngdarmissi. Ég sit oft fyrir framan tölvuna með "hvur þremillinn" svip á andlitinu.

Mér þætti gaman að sjá sömu greinarnar með jákvæðari áheyrslum, þyngdarstjórnun - eþs -  megrun er ekki, að mínu mati, jákvæð nálgun. 

Mér þætti gaman að sjá fyrirsagnir eins og "auktu -hreysti, -þol, -styrk, -orku, -kraft o.s.fr.v. með þessum æfingum / mat".

Við þurfum ekki öll að grennast, ekki einu sinni fólk sem er með nokkur aukakíló á sér og því þá síður grannt fólk. Við þurfum mörg okkar að auka hreysti, og það er það sem áheyrslan ætti að vera á, að mínu mati. 

Manneskja í yfirþyngd sem á hættu á að þróa með sér heilsufarsleg vandamál mundi þá beina áheyrslum sínum á að vinna að góðri heilsu, ekki á að vera mjó. 

Manneskja í undirþyngd sem á hættu á þróa með sér heilsufarsleg vandamál mundi þá beina áheyrslum sínum á að vinna að góðri heilsu, ekki að vera mjórri. 

Manneskja í þokkalegri þyngd sem á hættu á að þróa með sér heilsufarsleg vandamál mundi þá beina áheyrslum sínum á að vinna að góðri heilsu, ekki safna rusli innra með sér. 

Með þessu er ég ekki að segja að við eigum að éta grænkál með laxi á spínatbeði og engri sósu eftir klukkustundar hlaup og hálftíma lyftingar. 

Borðaðu 80% heilsubætandi, findu hreyfingu sem er skemmtileg eða til bóta. 

Ef það kemur hor með "þetta er svo erfitt" vælinu, snýttu þér þá bara og haltu áfram. 

Bæjæbæbæbæbæ

 

Betra lyktarskyn

Ég sver að lyktarskynið hefur stórbatnað, ég allavegana finn mikla lykt af bökuðu góðmeti. 

Ég sté inn í bakarí um daginn og aldrei áður hef ég fundið jafn sterka lykt af þessu dásamlega góðmeti, lykt af brauði og snúðum fyllti vit mín. Ég fékk mér samt bara súpu. 

Í gær gekk ég framhjá kleinum og kaffi á brúsa, lyktin af kleinunum var yndislega góð en kaffilyktin vond, enda iðnaðarkaffi.  

Þannig er það, ég finn orðið betur lykt af bakkelsi, hef ekki tekið eftir öðru. 

Ég er enn að erfiða við að finna út mat sem ég þoli illa, hugsanlega verð ég að taka út ýsuna eða jafnvel grasker. Ég átti mjög vondan dag í vikunni þar sem ég var afar þreytt, reið út í allt og alla og var gráti næst í vinnunni.  

Næst á dagskrá er að borða í "rúllum". Þ.e. ég rúlla mat í 4 daga, annaðhvort með því að borða það sama í fjóra daga eða aldrei það sama í fjóra daga og byrja svo upp á nýtt (þ.e. sami matur dag eitt og fimm o.s.frv.). 

Það eina sem er erfitt við þetta er að ég tími ekki að sleppa því að borða hafragraut, það er algjörlega uppáhalds maturinn minn. 

Ég borða tröllahafra (helmingi ódýrari á kg en seríós ef einhver ætlar að taka andköf yfir verði), 1 tsk af chiafræjum, smá kanil, lúku af frosnum bláberjum, husk og rjóma. Þetta er bara gott og með rjómanum verð ég lengur södd. 

Fita er ekki fæða frá kölska heldur heldur tefur hún fyrir meltingu, þannig verðum við fyrr södd og lengur. 

Eða sum fita er frá kölska komin, en það er ekki smjör og rjómi. 

Sveittur borgari og franskar er kölskafæði. 

Þegar þetta prógramm hjá mér er búið (eftir ca hálft ár) ætla ég að sleppa kölska lausum og fá mér pulsu með tómat sinnep og steiktum og kókómjólk. 

Bæjæbæbæbæbæ